Τῷ γὰρ ᾿Αβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ’ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ,
λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε·
καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας.
ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος·
ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ,
ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος·
ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος,
ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν ᾿Ιησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα.
Νεοελληνική απόδοση
Γιατί όταν ο Θεός έδωσε υπόσχεση στον Αβραάμ, επειδή δεν είχε να ορκιστεί απέναντι σε κανέναν μεγαλύτερο, ορκίστηκε απέναντι στον εαυτό του,
λέγοντας: Βεβαίως θα σε υπερευλογήσω και θα σε υπερπληθύνω.
Και έτσι ο Αβραάμ, επειδή μακροθύμησε, πέτυχε την εκπλήρωση της υπόσχεσης.
Γιατί οι άνθρωποι ορκίζονται απέναντι στον μεγαλύτερό τους, και τέλος κάθε αντιλογίας σ’ αυτούς είναι ο όρκος προς βεβαίωση.
Γι’ αυτό, επειδή ήθελε περισσότερο ο Θεός να δείξει στους κληρονόμους της επαγγελίας το αμετάβλητο της βουλής του, εγγυήθηκε με όρκο,
ώστε διαμέσου δύο πραγμάτων αμετάβλητων, στα οποία είναι αδύνατο να πει ψέματα ο Θεός, να έχουμε ισχυρή ενθάρρυνση όσοι καταφύγαμε σ’ αυτόν, ώστε να κρατήσουμε σταθερά την ελπίδα που βρίσκεται μπροστά μας.
Αυτήν την ελπίδα έχουμε σαν άγκυρα της ψυχής ασφαλή και βέβαιη και εισερχόμενη στο εσωτερικό μέρος του καταπετάσματος,
όπου πρόδρομος για χάρη μας εισήλθε ο Ιησούς, αφού έγινε Αρχιερέας στον αιώνα κατά την τάξη Μελχισεδέκ.
Ερμηνεία - αρχιμ. Καλλινίκου Νικολάου, ιεροκήρυκος Ι. Μητροπόλεως Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού
«Ὅπου πρόδρομος ὑπέρ
ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς»
Ἕνα ἀπρόοπτο χαρακτηρισμὸ τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ πολὺ ταιριαστὸ κάνει σήμερα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Τὸν ὀνομάζει πρόδρομο. Τί σημαίνει πρόδρομος; Ἐκεῖνος ποὺ τρέχει πρὶν ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἐκεῖνος ποὺ ἀνοίγει τὸν δρόμο, ὁ μπροστάρης. Αὐτός, λοιπόν, ὁ νοητὸς μπροστάρης μας, ὁ μυστηριώδης ἐκσκαφέας ποὺ καθαρίζει τὸ φραγμένο δρόμο, ὁ ὁδηγητής μας πρὸς τὸν Παράδεισο, ἀπὸ ὅπου τὸ ἀνθρώπινο γένος εἶχε διωχτεῖ καὶ ἀπομακρυνθεῖ, εἶναι κατὰ τὸν Ἀποστόλο Παῦλο ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός: «ὅπου πρόδρομος γιὰ ἐμᾶς μπῆκε ὁ Ἰησοῦς».
Δὲν ὑπάρχει ἴσως ἄλλη τόσο ἐκφραστικὴ λέξη, ἀνάμεσα σὲ ἐκεῖνες ποὺ θέτει πλάϊ στὸ ὄνομα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἡ Ἁγία Γραφή, γιὰ νὰ δηλώσει τὸ ἔργο του, τὴν ἀποστολή του, τὸ κατόρθωμά του. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ ἀνθρώπινου γένους, τὸ ὁποῖο χάρις Αὐτὸν βρίσκει τὸ μονοπάτι τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς τὰ ἐκεῖ ἀπὸ ὅπου εἶχε ἐξοριστεῖ μὲ τὴν παρακοὴ τῶν Πρωτόπλαστων. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἡ μυστηριώδης βελόνη ποὺ σέρνοντας πίσω της σὰν κλωστὴ ὅλους ἐμᾶς, μᾶς ξανακεντᾶ, μᾶς τοποθετεῖ πάνω στὸ ὕφασμα τῆς θείας ἀγάπης.
Ὁ προορισμὸς τοῦ πιστοῦ, ἡ κλήση τοῦ χριστιανοῦ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἡ ἀκολουθία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τὸ νὰ πηγαίνει δηλαδὴ κανείς πίσω ἀπὸ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὰ πρόβατα πᾶνε πίσω ἀπὸ τὸν πρῶτο τους, ὅπως τὸ νῆμα ἀκολουθεῖ τήν βελόνη.
Ὁ λυτρωτὴς ἦρθε στὴ γῆ, ἀδελφοί μου, γιὰ νὰ μᾶς ἀνοίξει τὸ δρόμο τοῦ γυρισμοῦ πρὸς τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ πρῶτος Ἐκεῖνος ὡς ἄνθρωπος περπάτησε σὲ αὐτὸ τὸ δρόμο, καλῶντας τὸν καθένα μας νὰ πάει ἀπὸ πίσω.
Ἀλλὰ ποιός εἶναι ὁ δρόμος, ποὺ χάραξε καὶ διάβηκε πρῶτος ἀπὸ ὅλους ὁ Κύριός μας; Ποῦ θὰ τὸν βροῦμε γιὰ νὰ τὸν διανύσουμε; Μᾶς τὸ πληροφορεῖ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιό του. Δὲν εἶναι κάποιος δρόμος καμωμένος ἀπὸ χῶμα καὶ πέτρες. Οὔτε περνᾶ ἀνάμεσα ἀπὸ ἀγρούς, βουνὰ καί θάλασσες. Εἶναι κάποιος δρόμος ὁλότελα διαφορετικὸς καὶ γιὰ νὰ τὸν βρεῖ κανεὶς δὲν ἔχει παρὰ νὰ κοιτάξει τὸν Ἴδιο τόν Κύριό μας. Αὐτὸς φώναξε: Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ὁδός.
Τί εἶπες, Κύριε; Ἐσὺ εἶσαι ὁ δρόμος; Ἐξήγησέ μας τί ἐννοεῖς μὲ αὐτὴν τὴν παράδοξη διαβεβαίωση. Δὲν εἶναι καθόλου παράδοξη ἡ διαβεβαίωση, ποὺ σᾶς ἀπευθύνω. Εἶναι ἡ πραγματικότητα, ποὺ χωράει σὲ κάθε νοῦ καὶ εἶναι ἀγαπητή, στηρικτική, παρηγορητική, χαροποιὸς σὲ κάθε καρδιά. Ἐγὼ εἶμαι ὁ δρόμος. Δὲν ἔχετε παρὰ νὰ μὲ μιμεῖστε νὰ ἀντιγράφετε στὸν βίο σας τὸν βίο μου, νὰ μεταφράζεται τὴ θεία μου διδαχή στὰ ἔργα σας. Ὅταν γίνεστε, μὲ τὴ χάρη μου, καὶ τὴν θέλησή σας πιστὰ ἀντίγραφά μου, τότε πατᾶτε πάνω στὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας, τότε βαδίζετε στὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὸν Παράδεισο.
Εἶμαι, μὲ τὰ λόγια μου καὶ τὸ παράδειγμα ποὺ σᾶς ἄφησα, ἡ ὁδὸς ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσετε. Ἀλλὰ ἐπειδὴ μὲ ἔχετε σὰν πρότυπο καὶ ἐπειδὴ πρῶτος ἐγὼ ἔκανα ὅ,τι πρέπει νὰ κάνετε κι ἐσεῖς, γι’ αὐτὸ εἶμαι ὄχι μονάχα ἡ ὁδός σας, ἀλλὰ καὶ ὁ πρόδρομός σας, ὁ μπροστάρης σας, ὁ ὁδηγός σας.
Σᾶς καλῶ νὰ πολιτευτεῖτε ὅπως ἐγὼ πολιτεύτηκα, νὰ ζήσετε πάνω στὰ χνάρια τοῦ δικοῦ μου βίου. Τί ἔκανα ἐγώ; Ποιό ἦταν τὸ κύριο μέλημά μου; Νὰ μένω ὑπάκουος σὲ ὅλα στὸ θέλημα τοῦ πατρός μου, τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Τὸ ἴδιο ζητῶ καὶ ἀπὸ ἐσᾶς τοὺς φίλους καὶ ἀκολούθους μου. Ἂν κάνετε κι ἐσεῖς τὸ ἴδιο, τότε θὰ βγεῖτε στὴ νίκη καὶ στὸ θρίαμβο, ὅπου βγῆκα καὶ ἐγώ, περνῶντας μέσα ἀπὸ τὸν σταυρὸ στὸ φῶς καὶ τὴν δόξα τῆς ἀναστάσεώς μου.
Θὰ μπεῖτε στὸν Παράδεισο, ὅπου πρόδρομός σας εἰσῆλθα πρῶτος ἐγώ, ἀφήνοντας πίσω μου ἀνοιχτὴ πιὰ τὴν θύρα. Βέβαια, στὸν κόσμο θὰ ἔχουμε θλίψη, ὅπως μᾶς προειδοποιεῖ ὁ Κύριος. Καὶ ὁ δικός του βίος εἶναι μιὰ ὑπόμνηση ζωντανὴ γιὰ τὸ τί περιμένει τὸν καθένα ποὺ πατᾶ ἐκεῖ ὅπου ὁ Χριστός πάτησε. Δὲν πέρασε ὁ Χριστός μας ἄνετα στὴ ζωή του ἐδῶ κάτω. Ἀλλὰ ὑπέφερε πολλά, ὡς καὶ αὐτὸ τὸ τέλος τοῦ ἀτιμωτικοῦ θανάτου πάνω στὸ φρικτὸ ἰκρίωμα τοῦ Γολγοθᾶ.
Ἀλλά, καθὼς γράφει κάπου ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος, τὰ ἀγκάθια τῶν θλίψεων, ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶναι σπαρμένος ὁ δρόμος τοῦ χριστιανικοῦ βίου καὶ τὰ ὁποῖα φυτεύτηκαν στὰ πόδια τῶν πιστῶν, μεταβάλλονται σὲ φτερὰ γιὰ αὐτὰ τὰ πόδια, ὅπου φυτεύτηκαν.
Ὅπως ὁ Κύριός μας νίκησε ὅλες τὶς θλίψεις, ἔτσι καὶ ὅσοι τὸν ἀκολουθοῦν μὲ πίστη, μὲ ἀγάπη, μὲ ἐλπίδα, μὲ ὑπομονή, θὰ βγοῦν σὰν Αὐτὸν νικητὲς καὶ θὰ ἀξιωθοῦν νὰ εἰσέλθουν στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, «ὅπου πρόδρομος ὅλων μας εἰσῆλθε ὁ Ἰησοῦς».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου