Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Πέτρον καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν·
καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς.
καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωσῆς καὶ ᾿Ηλίας μετ᾿ αὐτοῦ συλλαλοῦντες.
ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ ᾿Ιησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν ᾿Ηλίᾳ.
ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε·
καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα.
καὶ προσελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς ἥψατο αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε.
ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ τὸν ᾿Ιησοῦν μόνον.
καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ.
Νεοελληνική απόδοση
Και μετά έξι ημέρες παραλαβαίνει ο Ιησούς τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τον αδελφό του και τους φέρνει πάνω σ’ ένα όρος ψηλό ιδιαιτέρως.
Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους, και έλαμψε το πρόσωπό του όπως ο ήλιος, και τα ρούχα του έγιναν λευκά όπως το φως.
Και ιδού, φανερώθηκαν σ’ αυτούς ο Μωυσής και ο Ηλίας συνομιλώντας μαζί του.
Έλαβε τότε το λόγο ο Πέτρος και είπε στον Ιησού: «Κύριε, είναι καλό για μας εδώ να είμαστε. Αν θέλεις, θα κάνω εδώ τρεις σκηνές, μία για σένα και μία για το Μωυσή και μία για τον Ηλία».
Ενώ ακόμα αυτός μιλούσε, ιδού, νεφέλη φωτεινή τους επισκίασε, και ιδού φωνή από τη νεφέλη που έλεγε: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα. ακούτε αυτόν».
Και όταν το άκουσαν οι μαθητές, έπεσαν με το πρόσωπό τους στη γη και φοβήθηκαν πάρα πολύ.
Τότε πλησίασε ο Ιησούς και, αφού τους άγγιξε, είπε: «Σηκωθείτε και μη φοβάστε».
Όταν λοιπόν σήκωσαν πάνω τα μάτια τους, δεν είδαν κανέναν παρά μόνο τον ίδιο τον Ιησού.
Και ενώ αυτοί κατέβαιναν από το όρος, τους έδωσε εντολή ο Ιησούς λέγοντας: «Σε κανέναν να μην πείτε το όραμα, ωσότου ο Υιός του ανθρώπου να εγερθεί από τους νεκρούς».
Ερμηνεία, αρχιμ. Καλλινίκου Νικολάου - ιεροκήρυκος Ι. Μητροπόλεως Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού
Ἡ Mεταμόρφωση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ στό ὄρος, ὅπως μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι Ματθαῖος, Λουκᾶς καί Πέτρος εἶναι γεγονός μεγάλης σημασίας γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους. Στοχαζόμενοι ἱερῶς διαπιστώνουμε τίς σημασίες της.
1. Τήν Χριστολογική σημασία της.
Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου συνέβη, ὅταν ὁ Κύριος ὁλοκλήρωνε τήν δημοσία δράση Του, τίς περιοδεῖες Του. Μέ τά θαύματα Του εἶχε ἐπισφραγίσει τήν μεσσιανική ἀποστολή Του, ὅτι σ’ Αὐτόν πραγματοποιήθηκαν οἱ προφητεῖες καί αὐτός εἶναι ὁ κληρονόμος τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, γιά τόν Ὁποῖον δόθηκαν οἱ ἐπαγγελίες (Γαλάτας γ΄ 16).
Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὡς μάρτυρες, εἶχαν βεβαιωθεῖ γιά τήν αὐτοσυνειδησία τοῦ Κυρίου καί τήν ἀποστολή Του, ὅπως φαίνεται ἀπό τήν ἀπάντηση πού ἔδωσε ὁ ἀπόστολος Πέτρος στόν Κύριο μας ὅταν τούς ἐρώτησε “ὑμεῖς δέ τίνα με λέγετε εἶναι;”. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἐξ ὀνόματος τῶν μαθητῶν ὁμολόγησε καί διακήρυξε “Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος” (Ματθαίου ιστ΄ 16). Στό περιεχόμενο τῆς ὁμολογίας τοῦ Πέτρου περιλαμβάνονταν ἡ μεσσιανικότητα (εἶναι ὁ Μεσσίας) τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ θεοτητά Του, (ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ).
Στούς μαθητές Του εἶχε ὡριμάσει ἡ πεποίθηση γιά τό ποιός ἦταν. Γι’ αὐτό καί τούς ἔκρινε ὥριμους γιά νά τούς φανερώσει μέ τήν Μεταμόρφωση αὐτό πού ὁμολόγησαν.
*****
Ἡ Μεταμόρφωση εἶναι μιά ἀπό τίς ἐνέργειες τοῦ Κυρίου μας, μέ τίς ὁποῖες στήριξε τούς μαθητές Του, γιά νά μή ταραχθοῦν, νά μή κλονισθοῦν, νά μήν χάσουν τήν ἐμπιστοσύνη τους σ’ Αὐτόν καί στήν ἀποστολή Του.
Παράλληλα τούς ἐνισχύει μέ τήν πρόρρηση τοῦ θανάτου Του τρεῖς φορές (βλ. Ματθαίου ιστ΄, 21-23, Ματθαίου ιζ΄, 22, Ματθαίου κ΄ 17-19)
Μετά τήν Ἀνάσταση, τήν Ἀνάληψή Του στούς οὐρανούς καί τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος αὐτή ἡ πεποίθηση τῶν μαθητῶν Του γιά τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ἔγινε ἀκράδαντη. Αὐτοί βεβαίωσαν καί μαρτύρησαν τήν μεσσιανικότητα Του, τήν θεοτητά Του, τό λυτρωτικό θάνατό Του, τήν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του, τήν Ἀνάληψή Του καί γενικῶς ὅλο τό μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας Του.
*****
2. Τήν ἀνθρωπολογική σημασία της.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ὁμολογεῖται, ὅτι εἶναι “ὁ υἱός ὁ ἀγαπητός” τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Εἶναι Υἱός ἀγαπητός καί Υἱός εὐδοκίας καί ὡς Θεός καί ὡς Ἄνθρωπος. Εἶναι Υἱός ἀγαπητός, ἐπειδή εἶναι υἱός ὑπακοῆς, ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Πρός Φιλιππησίους β΄ 5-12).
Ὡς ἄνθρωπος ἀποτελεῖ τό πρότυπο τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί τό κριτήριο τῆς αὐθεντικότητας καί τῆς γνησιότητάς τους, πού τούς ὑποδεικνύει τό σκοπό τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα τους.
Μόνο ὅσοι ὑπακούουν στό Θεό, ὅπως καί ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, θά δοξασθοῦν μαζί Του. Ὅσοι ἑνωθοῦν μέ τόν Χριστό μέ τά ἅγια μυστήρια καί μέ τήν ταύτιση τοῦ θελήματός Του θά ἀναδειχθοῦν τέκνα τοῦ Ἐπουρανίου Θεοῦ καί Πατέρα.
3. Τήν ἐσχατολογική σημασία της.
Ἀτενίζοντας πρός τό Θαβώρ βλέπουμε πώς ὁ μεταμορφωμένος Χριστός θέτει τό τέλειο μέτρο τῶν ἀνθρωπίνων δυνατοτήτων, τήν ἀπώτατη ἱκανότητα τῆς ἀνθρώπινης φύσεως σ’ ὅλη τήν ἀληθινότητά της καί τό ὕψος της.
Αὐτό τό κατόρθωμα, γιά τό ὁποῖο ἀθλοῦνται οἱ πιστοί, θά γίνει κατάδηλο σέ μᾶς, θά φανερωθεῖ βεβαίως κατά τήν ἔσχατη ἡμέρα. Οἱ ἀπαρχές ὅμως εἶναι φανερές στήν ζωή αὐτή.
Ἡ Μεταμόρφωση εἶναι ἡ ἑορτή τῆς “καταστάσεως τῆς ἁγιότητος” καθώς ἡ Μεταμόρφωση φανερώνει πρῶτον τό τί ἦταν ἡ ἀνθρώπινη φύση πρωταρχικά καί δεύτερον τί θά γίνει “ἐν Χριστῷ” στήν ὕστατη ἐκπλήρωση τῶν πάντων. Αὐτή ἡ τελευταία κατάσταση εἶναι ἀσυγκρίτως ὑψηλότερη ἀπό τήν πρώτη.
Ἡ Μεταμόρφωση μᾶς δείχνει ὄχι ἁπλῶς τό ἀρχέτυπο κάλλος τῆς εἰκόνας τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί τήν καταληκτική δόξα τῆς ὁμοιώσεως. Στόν Μεταμορφωμένο Χριστό ἀποκαλύπτεται τί σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε “κατ’ εἰκόνα” καί “καθ’ ὁμοίωση” Θεοῦ (Γενέσεως β΄ 16).
*****
Στήν Μεταμόρφωση ὁ Κύριος μᾶς ἀποκαλύπτει, ὅτι εἴμαστε προορισμένοι νά ζήσουμε σέ μία κοινωνία, ὁ Τριαδικός Θεός καί οἱ ἄνθρωποι. Αὐτή εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἐκεῖνο πάντως τό ὁποῖο ἀσφαλῶς καί λεπτομερῶς γνωρίζουμε εἶναι ὁ τρόπος συμμετοχῆς καί εἰσόδου μας σ’ αὐτή.
α. Σωματικά εἶναι ἀδύνατο. Ἐφ’ ὅσον κατά τήν ἀποστολική διαβεβαίωση “σάρξ καί αἷμα βασιλείαν Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύνανται, οὐδέ ἡ φθορά τήν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ.” (Α΄ Πρός Κορινθίους ιε΄ 50).
β. Πνευματικά, ὅταν ἀγωνιζόμαστε νά μεταμορφωθοῦμε σύμφωνα μέ τήν ἔνδοξη εἰκόνα τοῦ μεταμορφωθέντος Ἰησοῦ Χριστοῦ (B΄ Κορινθίους γ΄ 18).
Πρός τοῦτο ὁ φιλάνθρωπος Θεός ἔθεσε στήν διάθεσή μας τά ἀπαραίτητα μέσα πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τά ἅγια Μυστήρια καί οἱ διάκονοι αὐτῶν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου