Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· ῾Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου· οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον, ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν· Ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν, ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου, ἕως ἂν πάντα γένηται. Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων, καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.
Νεοελληνική απόδοση
Είπε ο Κύριος στους μαθητές Του, εσείς είστε το φως για τον κόσμο∙ μια πόλη χτισμένη ψηλά στο βουνό δεν μπορεί να κρυφτεί. Οι άνθρωποι, όταν ανάψουν το λυχνάρι, δεν το βάζουν κάτω από το δοχείο με το οποίο μετρούν το σιτάρι, αλλά το τοποθετούν στο λυχνοστάτη, για να φωτίζει όλους τους ανθρώπους του σπιτιού. Έτσι να λάμψει και το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξολογήσουν τον ουράνιο Πατέρα σας. Μη νομίσετε πως ήρθα για να καταργήσω το νόμο ή τους προφήτες. Δεν ήρθα για να τα καταργήσω, αλλά για να τα πραγματοποιήσω. Σας βεβαιώνω πως όσο υπάρχει ο κόσμος, έως τη συντέλειά του, δε θα πάψει να ισχύει ούτε ένα γιώτα ή μία οξεία από το νόμο. Όποιος, λοιπόν, καταργήσει ακόμα και μία από τις πιο μικρές εντολές αυτού του νόμου και διδάξει έτσι τους άλλους, θα θεωρηθεί ελάχιστος στη βασιλεία του Θεού. Ενώ όποιος τις τηρήσει όλες και διδάξει έτσι και τους άλλους, αυτός θα θεωρηθεί μεγάλος στη βασιλεία του Θεού.
Ερμηνεία, αρχιμ. Καλλινίκου Νικολάου, ιεροκήρυκος Ι. Μητροπόλεως Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού
Ἕναν ὡραῖο χαρακτηρισμό ἀκοῦμε σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδερφοί, ἀπό τόν Κύριο μᾶς Ἰησοῦ Χριστό. Ἐσεῖς εἶστε τό φῶς τοῦ κόσμου, εἶπε πρός τούς μαθητές του. Ἀλλά μόνο σέ αὐτούς; Ὄχι! Τά λόγια του ἀπευθύνονται σέ ὅλους τούς χριστιανούς, σέ ὅλους ὅσοι θά τόν πίστευαν καί θά τόν ἀκολουθοῦσαν στό διάβα τῶν αἰώνων.
Εἴμαστε, λοιπόν, φῶς ἐκ φωτός, φῶς ἀναμμένο ἀπό τόν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι τό μοναδικό φῶς τοῦ κόσμου, ἡ πηγή τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Καί πρέπει νά λάμπουμε ὅλοι γύρω μας, νά σκορπίζουμε τίς ἀκτίνες μας καί νά μᾶς βλέπει ὁ κόσμος.
Ὁ Χριστός φέρνει δύο ὡραῖα παραδείγματα στήν εὐαγγελική περικοπή, πού ἀκούσαμε. Δέν εἶναι δυνατόν, λέγει, νά κρυφτεῖ μιά πόλη χτισμένη στήν ποδιά τοῦ βουνοῦ. Οὔτε ἀνάβουν τό λυχνάρι γιά νά τό τοποθετήσουν κάτω ἀπό τόν κουβά, ἀλλά τό βάζουν πάνω στόν λυχνοστάτη, γιά νά λάμπει σέ ὅλους, ὅσοι βρίσκονται μέσα στό σπίτι. Ἔτσι, λοιπόν, συμπεραίνει ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἄς λάμψει καί τό δικό σου φῶς μπροστά στούς ἀνθρώπους, γιά νά δοῦν τά καλά ἔργα σας καί νά δοξάσουν τόν οὐράνιο πατέρα σας.
Μήν κρύψετε τό φῶς, πού κατέχετε, τό φῶς πού εἶστε ὡς μύσται μου καί φίλοι μου. Ἀφῆστε τό νά χυθεῖ γύρω σας. Κάνετε νά σᾶς δοῦν, νά σᾶς προσέξουν, νά διδαχτοῦν ἀπό ἐσᾶς οἱ ἄνθρωποι. Γίνεται διαδόται τοῦ φωτός μου, τοποθετώντας τό ψηλά ὥστε νά φαίνεται ἀπό παντοῦ.
Καί γιά νά μήν πέσετε σέ καμιά παρανόηση, σπεύδω νά σᾶς ἐξηγήσω τί ἐννοῶ μέ τή λέξη φῶς. Δέν ἐννοῶ ἁπλῶς τήν πίστη ἤ τήν ἀγάπη σας σέ μένα. Δέν ἐννοῶ τό γεγονός, ὅτι ἔχετε ἀποταμιεύσει τούς λόγους μου στήν καρδιά σας, ὅτι γίνατε κοινωνοί τῆς ἀλήθειας, πού ἔφερα στόν κόσμο. Ἐννοῶ ὅλα αὐτά, ἀλλά προπαντός ἐννοῶ τά ἔργα τούς καρπούς τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης σας πρός ἐμένα. Ἐννοῶ τήν ἐφαρμογή τοῦ εὐαγγελίου μου στή ζωή σας. Διότι μονάχα ἔτσι θά εἶστε πραγματικά φῶς τοῦ κόσμου. Μονάχα ἔτσι θά ὁδηγήσετε καί τούς ἄλλους ἀνθρώπους στήν ἀγκαλιά μου.
Τά ἔργα εἶναι ἐκεῖνα, πού μιλοῦν στίς ψυχές καί τίς κάνουν νά στραφοῦν πρός τήν σωτηρία. Θά εἶστε λοιπόν, φῶς τοῦ κόσμου, ἄν ἀνεβεῖτε στό ὕψωμα τοῦ ἁγίου βίου, ἄν τοποθετήσετε τόν χριστιανισμό σας στό λυχνοστάτη τῆς ἐμπράκτου μιμήσεως μου. Δέν θέλω νά μείνετε ἀποστηθιστές τῆς διδαχῆς μου, ἁπλοί μνήμονες τῶν λόγων μου. Δέν θέλω νά δεχτεῖτε τό τάλαντο γιά νά τό θάψετε καί νά μήν τό ἐμπορευτεῖτε στήν ἀγορά τῶν ἀρετῶν, τῶν θλίψεων, τῶν δοκιμασιῶν, τῶν ἄθλων. Σᾶς ζητῶ νά μεταφράσετε τό εὐαγγέλιο σέ πράξεις θεάρεστες. Νά κάνετε τήν ἀλήθεια μου ζωή καί τή ζωή σας φορεῖο τῆς ἀλήθειας μου.
Τότε, καί μόνο τότε, θά εἶστε γνήσιοι μαθητές μου. Τότε, καί μόνο τότε, θά σᾶς ταιριάζει ὁ πανάκριβος τίτλος τοῦ χριστιανοῦ. Τότε, καί μόνο τότε, θά εἶστε φῶς τοῦ κόσμου, πού θά φωτίζει καί θά διαλύει τά σκοτάδια τοῦ κόσμου.
Αὐτά μᾶς λέγει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μέσα ἀπό τήν σημερινή περικοπή ὁ Χριστός. Καί χωρίς ἄλλο, τούς πιό πολλούς ἀπό ἐμᾶς τά λόγια του μᾶς βρίσκουν ἐνόχους, παραμελητές τῆς ἀπαιτήσεως του. Γιατί, οἱ πιό πολλοί, τί παρουσιάζουμε; Περισσότερη κατάνυξη καί λιγότερα ἔργα. Περισσότερη γνώση καί λιγότερη ἐφαρμογή. Μοιάζουμε μέ πλοῖα, πού ἔχουν τό πιό πολύ φορτίο πρός τήν μιά πλευρά τους καί ἔτσι δέν μποροῦν νά πλεύσουν ἴσια, ἀλλά κινδυνεύουν νά ἀνατραποῦν. Γιατί ἐνῶ εἴμαστε πλούσιοι σέ θεωρία καί σέ αἴσθημα, εἴμαστε φτωχοί σέ πράξεις καί ἐνέργεια.
Τί πρέπει, λοιπόν, νά κάνουμε ὅσοι παρουσιάζουμε αὐτή τήν ἔλλειψη ἰσορροπίας, ὅσοι γέρνουμε ἔτσι ἐπικίνδυνα; Νά πλουτίσουμε τό βάρος τῶν ἔργων. Νά προσπαθήσουμε ἀπό δῶ καί πέρα αὐτό: Πώς νά μή λεγόμαστε, ἀλλά καί νά εἴμαστε χριστιανοί, πώς νά περάσουμε ἀπό τά λόγια καί τά αἰσθήματα καί τούς λογισμούς στά ἔργα, πού εἶναι ὡς τώρα λίγα, ἐνῶ τά πρῶτα εἶναι πολλά.
Γιατί, σύμφωνα μέ μιά ὄμορφη φράση τοῦ Ἁγίου Ιγνατίου, ὅταν ἀποδειχτοῦμε στήν πράξη χριστιανοί, τότε θά μποροῦμε καί νά λεγόμαστε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου