Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; ἦν δὲ μακρὰν ἀπ’ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὑπάγετε. οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων · καὶ ἰδοὺ ὥρμησεν πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ἰησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. Καί ἐμβάς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καί ἦλθεν εἰς τήν ἰδίαν πόλιν.
Νεοελληνική απόδοση
Εκεῖνο τόν καιρό, ὃταν δε ήλθε εις την απέναντι παραλίαν, εις την χώραν των Γεργεσηνών, τον απάντησαν δύο δαιμονιζόμενοι, που έβγαιναν από τα μνημεία και οι οποίοι ήσαν άγριοι και επιθετικοί, ώστε να μη ημπορή να περάση κανείς από τον δρόμον εκείνον. Και ιδού, όταν τον αντίκρυσαν, έκραξαν με φωνήν μεγάλην και είπαν· “τι κοινόν υπάρχει μεταξύ ημών και σου, Ιησού Υιέ του Θεού; Ήλθες εδώ να μας βασανίσης, πριν έλθη ο προκαθωρισμένος καιρός της κρίσεως και της τιμωρίας μας;” Ευρίσκετο δε μακρυά από αυτούς ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους, που έβοσκαν. Οι δε δαίμονες τον παρακαλούσαν και έλεγαν· “εάν θα μας διώξης από τους δύο αυτούς ανθρώπους, δος μας την άδειαν να πάμε στο κοπάδι των χοίρων”. Και είπε εις αυτούς· “πηγαίνετε”. Και αυτοί εβγήκαν από τους ανθρώπους και επήγαν στο κοπάδι των χοίρων. Και ιδού με μανίαν και γρυλλισμούς ώρμησε όλο το καπάδι των χοίρων από το μέρος του κρημνού εις την θάλασσαν και επνίγησαν εις τα νερά. (Επέτρεψε δε ο Κυριος αυτό, δια να τιμωρηθούν έτσι οι ιδιοκτήται της αγγέλης, διότι παρά τον μωσαϊκόν νόμον αυτοί έτρεφαν χοίρους). Οι χοιροβοσκοί έφυγαν κατατρομαγμένοι, επήγαν εις την πόλιν και εγνωστοποίησαν όλα όσα συνέβησαν και μάλιστα τα της θεραπείας των δαιμονιζομένων. Και ιδού όλη η πόλις εβγήκε, δια να συναντήση τον Ιησούν· και όταν τον είδαν, τον παρεκάλεσαν να φύγη από τα όρια της περιοχής των· (και τούτο, διότι εφοβήθησαν, μήπως δια τας παραβάσεις των υποστούν και άλλην τιμωρίαν). Αφού εμπήκε στο πλοίον ο Ιησούς, επέρασε την λίμνην και ήλθε εις την πόλιν του, δηλαδή την Καπερναούμ.
Ερμηνεία - αρχιμ. Καλλινίκου Νικολάου, ιεροκήρυκος Ι. Μητροπόλεως Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού
Πιό φρικτή, πιό ἀξιοθρήνητη καί πιό ἀπονενοημένη παράκληση δέν θά μποροῦσε νά ὑπάρξει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀπό ἐκείνη πού ἔκαναν οἱ Γεργεσηνοί στόν Ἰησοῦ. Τοῦ ζήτησαν νά 'βγεῖ ἀπό τά σύνορα τους, νά φύγει ἀπό τόν τόπο τους. Ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης εἶχε ἀνατείλει πάνω τους καί αὐτοί θέλησαν νά μήν τόν ξαναδοῦν. Ὁ εὐεργέτης τούς ἐπισκέφτηκε καί αὐτοί, ἀντί νά τόν κρατήσουν ὅσο ἦταν δυνατόν περισσότερο κοντά τούς, τόν ἀπέπεμψαν. Ἡ αἰώνια ζωή καί ἡ αἰώνια ἀλήθεια βρέθηκαν ἀνάμεσα σέ αὐτούς τούς ἀνθρώπους καί ὅμως τίς ἔσπρωξαν μακριά, βιάστηκαν νά τίς ἀποξενωθοῦν.
Ὁλόκληρη ἡ πόλη, σημειώνει ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής, βγῆκε σέ συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ. Ὅταν οἱ χοιροβοσκοί μετέδωσαν τήν εἴδηση τῶν θαυμάτων του. Τί ὡραῖο θά μποροῦσε νά ἦταν αὐτό! Τί ἀξιοθαύμαστη θά μποροῦσε νά εἶναι ἡ ἔξοδος ὅλων τῶν κατοίκων ἐκείνης τῆς πόλεως, πού ἔσπευδαν νά συναντήσουν τόν Σωτήρα ! Γιατί θά περίμενε κανείς νά τόν πιάσουν ἀπό τά ροῦχα του, νά τοῦ ἀγκαλιάσουν τά πόδια καί νά μήν τόν ἀφήσουν νά φύγει. Νά τόν παρακαλέσουν νά μείνει μαζί τους. Νά τοῦ ζητήσουν, ὅπως εἶχε κάνει στούς δύο δαιμονιζόμενους, νά κάνει καί σ’ αὐτούς. Τί δηλαδή; Νά τούς ἀπελευθερώσει ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ διαβόλου. Νά τούς φωτίσει τίς ψυχές. Νά τούς ἀνορθώσει τό βίο. Ἀλλά ἔκαναν τό ἀντίθετο. Ἔσπευσαν ὄχι γιά νά τόν κρατήσουν, ἀλλά γιά νά ἀπωθήσουν τόν Χριστό. Ἔσπευσαν ὄχι γιά νά σωθοῦν, ἀλλά γιά νά ἐξασφαλίσουν τήν ἀπώλεια τους. Ἔσπευσαν ὄχι γιά νά πολιτογραφηθοῦν στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γιά νά ζητήσουν τήν ἐξαίρεση τους ἀπό αὐτήν.
Ὅπως ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων, δαιμονοκίνητη ὅρμησε καί γκρεμίστηκε στή λίμνη, ἔτσι καί ὅλο τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, οἰστρηλατημένο ἀπό τόν διάβολο, χίμηξε ἐναντίον τῆς Σωτηρίας. Ἐναντίον τῆς ἀναγεννήσεως, ἐναντίον τῆς ἀπολυτρώσεως. Μέ τήν αἴτηση πού διετύπωσαν οἱ Γεργεσηνοί, μέ τήν παράκληση τους πού ὑπέβαλαν, ἀπέδειξαν ὅτι ἀγαποῦσαν τό σκοτάδι καί τούς ἦταν ἀνυπόφορο τό φῶς, ὅτι ἤθελαν τόν θάνατο καί δέν ὀρέγονταν τή ζωή, ὅτι προτιμοῦσαν τήν ἁμαρτία καί ἀπέρριπταν τήν ἁγιότητα. Ὦ φοβερή σπουδή! Ὦ ἀπόκρημνη βία! Ὦ φροντίδα καί ἔγνοια καί κίνηση πού τέθηκε σέ ἔργο γιά νά φυλάξετε τήν ἀπώλεια καί νά ἀποτρέψετε τήν Σωτηρία! Ὦ καταραμένη εὐαισθησία τῆς ἁμαρτίας, πού δέν ἀνέχτηκες τό πλησίασμα τῆς χάριτος, τό φτάσιμο τῆς θείας ἀγάπης, ἀλλά συνήγειρες αὐτούς πού ἔμελλαν νά εὐεργετηθοῦν καί τούς κίνησες ἐναντίον τοῦ εὐεργέτου καί τούς ἔκανες νά ζητήσουν μέ ἕνα στόμα τήν ἀποχώρησή του!
Δέν ἀδιαφόρησαν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, οἱ Γεργεσηνοί. Δέν ἔμειναν ἀδρανεῖς. Στάθηκαν τεχνῖτες τῆς ἐνεργοῦς ἀμετανοησίας. Ἀποδοκίμασαν τόν Χριστό πρίν καλά-καλά προλάβει νά τούς φωνάξει κοντά του, πρίν ἀκούσουν τήν παραμικρή λέξη ἀπό τήν διδαχή του. Ἔβαλαν τήν παλάμη τους στά χείλη τῆς σωτηρίας καί τῆς ἔδειξαν τό δρόμο τῆς φυγῆς.
Εἶδα τόν Κύριο καί δέν τόν ἀναγνώρισαν ὡς φίλο, ἀλλά ὡς ἀνεπιθύμητο καί ἐπικίνδυνο παρείσακτο. Εἶδαν τόν Κύριο καί τόν μόνο πού σκέφτηκαν νά τοῦ ποῦν, στάθηκε ἡ παράκληση νά φύγει ἀπό τή χώρα τούς, νά 'βγει ἀπό τά σύνορά τους.
Ἔτσι ἀποδείχτηκαν πιό χαλεποί, πιό ἀνθεκτικοί μπροστά στή Χάρη ἀπό τούς δύο δαιμονιζόμενους συντοπῖτες τους. Ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής γράφει γιά ἐκείνους, ὅτι ἔβγαιναν ἀπό τά μνημεῖα καί ἦταν τόσο ἀποτροπιαστικό τό παρουσιαστικό τους, ὥστε δέν μποροῦσε νά περάσει κανείς ἀπό κεῖνο τό δρόμο. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως, δέν ὀπισθοχώρησε. Τούς ἀντιμετώπισε. Τούς ἀπάλλαξε ἀπό τά δαιμόνια, πού φωλιάζουν μέσα τους. Καί τούς ἔκανε νά μήν ξαναμποῦν στά μνημεῖα, πού χρησιμοποιοῦσαν γιά νά κατοικοῦν.
Δέν ἔγινε, ὅμως, τό ἴδιο μέ τούς ὑπόλοιπους Γεργεσηνούς. Αὐτοί βγῆκαν ἀπό τόν μεγάλο τάφο τῆς ἁμαρτωλῆς πόλεώς τους καί ἀπέκλεισαν τόν δρόμο τῆς χάριτος. Αὐτοί στάθηκαν τόσο χαλεποί τόσο δυνατοί μπροστά της, ὥστε τήν ἔκαναν νά σταματήσει καί νά ἀλλάξει κατεύθυνση, χωρίς νά τούς εὐεργετήσει. Αὐτοί ἔκαμαν τό Χριστό νά φύγει ἄπρακτος.
Κύριε, ἀξίωσέ μας νά νιώθουμε πάντα τήν ἀνάγκη σου. Νά καταλαβαίνουμε πόσο μᾶς εἶσαι ἀπαραίτητος. Νά σέ ποθοῦμε. Νά σέ κρατοῦμε κοντά μας, ἀνάμεσά μας. Ὄχι ἐπειδή θά τό ἀξίζουμε. Ἀλλά μονάχα γιατί θά σοῦ ἔχουμε δείξει, ὅτι συναισθανόμαστε ὅτι ἐσύ εἶσαι αὐτό πού μᾶς λείπει. Ἀμήν
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου