«Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην· άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς· και απέστειλε τον δούλον αυτού τη ώρα του δείπνου ειπείν τοις κεκλημένοις· έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμα εστί πάντα. Και ήρξαντο από μιάς παραιτείσθαι πάντες. Ο πρώτος είπεν αυτώ· αγρόν ηγόρασα και έχω ανάγκην εξελθείν και ιδείν αυτόν ερωτώ σε, έχε με παρητημένον. Και έτερος είπε· ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε, και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά· ερωτώ σε, έχε με παρητημένον. Και έτερος είπε· γυναίκα έγημα, και δια τούτο ου δύνομαι έλθείν. Και παραγενόμενος ο δούλος εκείνος απήγγειλε τω κυρίω αυτού ταύτα.
Τότε οργισθείς ο οικοδεσπότης είπε τω δούλω αυτού· έξελθε ταχέως εις τάς πλατείας και ρύμας της πόλεως, και τους πτωχούς και αναπήρους και χωλούς και τυφλούς εισάγαγε ώδε. Και είπεν ό δούλος· κύριε, γέγονεν ως επέταξας, και έτι τόπος εστί. Και είπεν ο κύριος προς τον δούλον· έξελθε εις τάς οδούς και φραγμούς και ανάγκασον εισελθείν, ίνα γεμισθή ο οίκος μου. Λέγω γαρ υμίν ότι ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου· πολλοί γαρ εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί».
Νεοελληνική απόδοση
Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή. Ένας άνθρωπος έκαμε τραπέζι μεγάλο και κάλεσε πολλούς. Και έστειλε τον υπηρέτη του την ώρα του τραπεζιού να πει στους καλεσμένους. Ελάτε, γιατί όλα είναι έτοιμα. Και άρχισαν όλοι σαν συνεννοημένοι να ξεφεύγουν. Ο πρώτος είπε· Αγόρασα χωράφι και έχω ανάγκη να βγω να το δω. Σε παρακαλώ, βγάλε με από την υποχρέωση. Και άλλος είπε· Αγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια και πάω να τα δοκιμάσω· σε παρακαλώ βγάλε με από την υποχρέωση. Και άλλος είπε· Έκαμα το γάμο μου και γι' αυτό δεν μπορώ να έλθω. Και παρουσιάστηκε ο υπηρέτης εκείνος και τα είπε όλα στον κύριο του.
Τότε θύμωσε ο Κύριος και είπε στον υπηρέτη του. Έβγα γρήγορα στις πλατείες και στα σοκάκια της πόλεως και φέρε εδώ μέσα όλους τους φτωχούς και σακάτηδες και κουτσούς και στραβούς. Και είπε ο υπηρέτης· Κύριε, έγινε όπως διάταξες και ακόμα υπάρχει τόπος. Και είπε ο Κύριος στον υπηρέτη· Έβγα στους δρόμους και τα μονοπάτια και ανάγκασε να μπούνε για να γεμίσει το σπίτι μου. Σας λέγω πως κανένας από τους ανθρώπους εκείνους τους καλεσμένους δε θα φάγει από το τραπέζι μου. Γιατί πολλοί είναι οι καλεσμένοι, αλλά λίγοι είναι οι διαλεχτοί.
Ερμηνεία
Η παραβολή των προσκαλεσμένων σε δείπνο, αγαπητοί μου, θα μας δώσει την αφορμή σήμερα να μιλήσουμε για την εκλογή του Θεού. Επειδή είναι θέμα μεγίστης σημασίας και αξίας για κάθε άνθρωπο επιβάλλεται εμείς οι χριστιανοί να γνωρίζουμε ακριβώς όλες τις πτυχές του.
Από την παραβολή φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Θεός απευθύνει σε όλους τους ανθρώπους μια πρόσκληση. Με το κάλεσμα αυτό ο Θεός επιθυμεί, ο άνθρωπος να ζήσει σε κοινωνία μαζί του, στην αιώνια βασιλεία του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κύριος μας μιλώντας για αυτήν την βασιλεία του Θεού χρησιμοποίησε εικόνες χαράς και ευτυχίας από τη ζωή των ανθρώπων για να υποδηλώσει με αυτές, όχι πως η βασιλεία του Θεού θα είναι στην πραγματικότητα ένα υλικό δείπνο οι σαρκικοί γάμοι αλλά πως στην βασιλεία του Θεού, όσοι θα αξιωθούν και θα αναδειχθούν κοινωνοί της ζωής του Θεού, θα χαίρονται τη μεγαλύτερη χαρά, θα ζουν ευτυχισμένοι στη δόξα του Θεού.
Όλοι, όσοι έχουμε βαπτιστεί στο όνομα της Αγίας Τριάδος και έχουμε ενταχθεί στην Εκκλησία, που αποτελεί το δοξασμένο σώμα του Χριστού, είμαστε καλεσμένοι για να ζήσουμε στην αιώνια βασιλεία του Θεού. Αυτό σημαίνει, ότι ο Θεός μας διάλεξε ανάμεσα από εκατομμύρια άλλων ανθρώπων για να μας κάνει μετόχους και κληρονόμους των αιωνίων αγαθών. Ο Θεός μας τίμησε με την εκλογή του και περιμένει την ανταπόκριση μας.
Επίσης από την παραβολή φαίνεται, ότι εμείς, τους οποίους διάλεξε ο Θεός, δεν ανταποκρινόμαστε θετικά στην πρόσκληση του Θεού. Την απορρίπτουμε. Αδιαφορούμε για όσα έκανε ο Θεός για μας. Περιφρονούμε δεν την πρόσκληση του Θεού για ασήμαντα και ανάξια λόγου πράγματα και υποθέσεις του κόσμου και της ζωής αυτής θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο, να ανταποκριθούμε διά της Πίστεως και της ζωής μας προς τις εντολές του Θεού δίνοντας τη σωστή σημασία και στη ζωή αυτή η οποία πρέπει να κατατείνει και να οδηγεί στη βασιλεία του Θεού. Έτσι και αυτή θα καταξιώνεται και θα ευλογείται από τον Θεό.
Η Συνήθεια όμως της αμαρτίας και οι εμπαθείς επιθυμίες μας οδηγούν σε λανθασμένη αξιολόγηση και της επίγειας ζωής την οποία υπερεκτιμούμε και της αιώνιας ζωής την οποία υποτιμούμε σε σχέση με την επίγεια ζωή. Το μήνυμα λοιπόν που σήμερα λαμβάνουν από το στόμα του Κυρίου, είναι να στρέψουμε την προσοχή μας και να ενδιαφερθούμε για να «παρακαθίσουμε στό τραπέζι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ»(Λουκά ιδ΄15). Να μην απορρίψουμε την πρόσκληση του Θεού αλλά να αγωνιστούμε εναντίον όλων εκείνων που θα θελήσουν να μας αποτρέψουν από την απόλαυση αυτής της αιώνιας χαράς.
Ο Κύριός μας και οι Απόστολοι, αλλά και οι άγιοι πατέρες μας διευκρινίζουν, ότι όσοι αποδεχθούν και πιστεύσουν σε αυτήν την υπόσχεση του Θεού οφείλουν να αγωνιστούν να βαδίζουν την «τεθλιμμένη ὁδό» και να εισέρχονται διά «τῆς στενῆς πύλης». Έτσι θα αποδείξουν, την ακλόνητη εμπιστοσύνη τους στην υπόσχεση του Θεού, τη θέληση τους να ζήσουν αιώνια σε κοινωνία μαζί του. Ο πνευματικός αγώνας μας για να ελευθερωθούμε από τα αμαρτωλά πάθη και να ασκήσουμε τις εντολές του Θεού θα δείξει την όση θέληση και προαίρεση μας, την όση αγάπη μας για το Θεό πατέρα μας.
Πρόγευση ή αρραβώνα αυτής της Ελπίδος λαμβάνουμε στην παρούσα ζωή με τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον». Κοινωνούντες το Σώμα και το Αίμα του Χριστού λαμβάνουμε συγχώρηση, άφεση αμαρτιών την οποία ο Θεός μας προσφέρει δωρεάν και δηλώνουμε ότι θέλουμε και επιθυμούμε να ζήσουμε αιώνια κοντά του ως τέκνα αιδίου Πατρός.
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι οι απέχοντες από το μυστήριο της θείας ευχαριστίας ουσιαστικώς αρνούμεθα την πρόσκληση και δωρεά του Θεού.
Τέλος πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η εκλογή και η πρόσκληση του Θεού είναι δωρεάν χάρισμα. Ο Θεός πατέρας μας παρέχει την ευλογία αυτή από αγάπη και φιλανθρωπία. Γιατί ούτε δικαιούμεθα να διεκδικήσουμε κάτι τέτοιο από το Θεό, ούτε γιατί το αξίζουμε γιατί είμαστε αμαρτωλοί. Ο Θεός όμως αυτό που εμείς ούτε δικαιούμεθα ούτε αξίζουμε μας το προσφέρει με αγάπη. Γι' αυτό κάθε φορά που θα σκεφτόμαστε όλες αυτές τις δωρεές του Θεού θα πρέπει να τον ευγνωμονούμε να τον ευχαριστούμε για την αγάπη του και τη φιλανθρωπία του. Θα πρέπει όμως να ξέρουμε ότι η καλύτερη ευχαριστία είναι η αποδοχή της εκλογής του.
Αδελφοί μου,
ο Θεός μας καλεί και υπόσχεται να μοιραστεί μαζί μας στην αιωνιότητα τα αγαθά του. Μας τα προσφέρει. Μας έκρινε άξιους για αυτά, γι αυτό και μας διάλεξε για να τα κληρονομήσουμε. Είναι σίγουρο ότι ο Θεός ως καρδιογνώστης αλλά και πλάστης μας γνωρίζει ότι έχουμε την δύναμη αν θελήσουμε να κερδίσουμε την δωρεά της αγάπης του. Αυτό σημαίνει ότι αν αποτύχουμε και απορρίψουμε την εκλογή του, ότι θα ευθυνόμαστε εμείς, και όχι εκείνος που είναι αλάνθαστος.
Αρχιμ. Καλλινίκου Νικολάου, ιεροκήρυκος Ι. Μητροπόλεως Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου